Dersim TKP/ML TİKKO Gerillaları: “Partimiz ilkeleri üzerinden yükselerek, düşmandan hesap sormaya devam edecektir!

TKP/ML TİKKO Gerillaları: “Partimiz ilkeleri üzerinden yükselerek, düşmandan hesap sormaya devam edecektir!

Nisan 2015’ten bu yana ideolojik, politik düzlemde bir tartışmanın yaşandığı ve gelinen aşamada söz konusu sürecin bir ayrışmaya dönüştüğü TKP/ML içindeki gelişmeler devrimci demokrat kamuoyu tarafından yakından takip ediliyor. Bu gelişmelere dair yaşanan ayrışma ve tartışmanın bir tarafı durumundaki TİKKO gerillaları ile bir doğal muhabir tarafından yapılan röportajı haber değeri taşıdığından ve güncelliğinden dolayı olduğu gibi yayımlıyoruz.

Merhaba, bize kendinizi tanıtır mısınız? Bölgedeki göreviniz nedir? Özellikle zorlu bir 2016-2017 kışı yaşadınız. 12 yoldaşınızı kaybettiniz. İsterseniz buradan başlayalım…

– Merhaba. Dersim’de bulunan partimiz TKP/ML’ye bağlı TİKKO gerillalarının Siyasi Komiseri’yim. Röportaja başlamadan önce Aliboğazı’nda şehit düşen 12 yoldaşımızı, Rojava’da şehit düşen partimizin değerli üyesi, ordumuzun “savaş generali” Nubar Ozanyan’ı, devrim emektarı Serdar Can yoldaşımızı ve Güzel anamızı saygıyla anmak istiyorum.

12 yoldaşımız ve Nubar yoldaşımız, partimizin savaş kararlılığının somut birer nişanesi olarak toprağa düştüler. Burada öncelikle 12 yoldaşımızın ailelerine yönelik bir şeyler söylemek gerektiğini düşünüyorum. Gerek içinde bulunduğumuz savaş durumu gerek düşmanın saldırıları ve gerekse de partimizin yaşamış olduğu darbeci/tasfiyeci saldırı ve bunun alanlarımıza etkisi 12 yoldaşımızın aileleri ile yeterli bir diyaloga girmemizi engelledi. Bu konuda özeleştiri vermemiz gerekiyor. Koşullar ne olursa olsun şehit ailelerimizi bilgilendirmek devrimci görevimizdir. 12 yoldaşımızdan 3’ü ayrı bir noktada, 6’sı ayrı bir noktada düşmanın uçakla gerçekleştirdiği hava saldırılarıyla, 3 yoldaşımız ise düşman güçlerine yönelik saldırı eylemi gerçekleştirdikten ve düşmana kayıp verdirdikten sonra parti ve ordu sloganları ile şehit düşmüşlerdir.

Her biri halkımızın yetiştirdiği şehitlerimizin bizlere devrettiği mücadele bayrağını yere düşürmeden taşımak boynumuzun borcudur. Onları minnetle anıyor, yaşam ve direniş pratiklerini, mücadele ve savaş gerekçemiz olarak taşımaya devam ediyoruz.

– Partinizde son bir yıldır yaşanan ve kamuoyuna da yansıyan bir kaos söz konusu. Bu konuda neler söylemek istersiniz?

– Evet, aslında bahsini ettiğiniz sorun yeni bir gelişme değil. En azından partililer açısından. Partimizin 2015 yılında yaşadığı düşman yöneliminden sonra öncelikle parti merkezi önderliğinin kendi içinde yaşadığı ve ardından bu sorunun bilinçli olarak partiye mal edildiği, sonrasında militanlarımıza ve en nihayetinde taraftarlarımıza ve de halkımıza yansıtıldığı bir süreçten bahsediyoruz. Bu anlamıyla yaşananların bir arka planı vardır. Bu birkaç cümleyle özetlenebilecek bir durum değildir.

Ancak anlaşılması açısından kısaca şunları söyleyebilirim: Var olan sorunlar elbette halledilemeyecek nitelikte değildi, çözüm yeri başta parti merkezi önderliği olmak üzere partinin kendisiydi. Ancak bu sorun bilinçli olarak çözülmedi ve sorunun değil partinin çözülmesi hedeflendi. Bu, partimize yönelik gerçekleştirilen darbeci/tasfiyeci saldırıyla yapılmak istendi. Yaşananlar, bu çizgi sahiplerinin, 8. oturum sonrası siyasal ve örgütsel suçlarından kaçma çırpınışları olarak da yorumlanabilir.

Partimizin 8. Oturum’da seçtiği 8. PMK, toplamda sağ oportünist bir hat izledi. İdeolojik-politik-örgütsel ve askeri olarak partimizin stratejisine ve teorisine uygun olmayan özellikle de gerilla savaşı başta olmak üzere bir bütün olarak partimizin savaşa göre şekillenmesi görevini yerine getirmeyen; bu doğrultuda örgütlenmeyen bir pratik sergiledi. Bunun hesabının parti iradesi tarafından ilgili platformda sorulması ve 8. PMK’nın sağ oportünist çizgisinin mahkum edilmesi gerekiyordu. Bunun yapılması gerekiyordu ki, bilimsel bir hesaplaşma yapılabilsin ve partimiz ideolojisine uygun olarak doğru bir politika, doğru bir askeri yönelim içine girebilsin.

Bir bütün olarak PMK’nın, uzun yıllardır kendi içinde biriktirdiği, liberal, oportünist çizgi ve partinin üzerinde ona rağmen konumlanan duruşunun yarattığı sorunlar, yaşanan kimi gelişmelerle birlikte su yüzüne çıkmıştır. PMK’nın partiye önderlik eden değil aksine onun enerjisini geriye çeken bu gerçekliği, tüm üyelerinin ortak emeğinin(!) bir sonucudur. İşlemeyen bir komite, yaşama geçirilmeyen eleştiri-özeleştiri mekanizmasının yarattığı ideolojik hastalıklar, PMK’nın tüm üyelerini etkisi altına almıştır. Sorunları kendi örgütsel işleyişi içinde değil “farklı yol ve yöntemler”le çözmeye çalışan bir PMK gerçekliği ortaya çıkmıştır. 8. Oturum’da seçilen ve parti tüzüğümüze göre aslında görev süresi dolmuş olan 8. PMK, partimizi adeta aralarında kurdukları konsensüs, ittifak ile yönetmiş, bu da başta PMK’da olmak üzere, bir bütün partimizde ciddi anlamda dejenerasyona neden olmuştur.

Bilinmelidir ki bu süre içinde söz konusu gelişmelere yeterince eleştiri getirmeyen, ideolojik-politik mücadele yürütmeyen partililer de bu sorunun bir parçasıdırlar. Bu bağlamda sorunun toplamda partimizin sorunu olduğunu dile getirmeliyiz. Kuşkusuz 8. PMK, yetkisi ve misyonu açısından bu sorumluluğun aslan payına sahiptir. Bu gerek azınlık MK üyeleri gerekse de yaşanan darbeci/tasfiyeciliğe tavır alan diğer üyeler açısından da böyledir. Azınlık MK üyeleri hesap vermemek ve parti merkezi önderliğini ele geçirerek iktidarda kalmak adına partiyi bölme pratiğine tereddütsüz girerken bir kısım MK üyeleri ise, geçmiş sürecin hesabını vermek adına kendini parti iradesine sunmuştur. Söz konusu bu azınlık MK üyeleri, kendi organ üyelerinin kimi mektuplarını darbeci/tasfiyeci çizgiyi yaşama geçirmek için bahane etmişlerdir. Açık ki, bizim için, kim-hangi gerekçe ile yaparsa yapsın parti, komite işleyişi dışına çıkan her davranış, parti hukukunun darbelenmesi anlamına gelir.

Ancak partimizin yaşadığı merkezi operasyondan sonra 8. Konferans’ın kendilerine verdiği yetkiyle hareket eden ve azınlık durumunda olan bu MK üyeleri, partinin sorunlarını çözebilmesi için tek doğru yol olan komünist bir platform toplamak yerine tam tersi bir yönelim ve pratik içine girmiş; partiyi daha fazla kaosa sürükleyecek ve bölecek ve de tüzük dışı önerilerle parti iradesinin karşısına çıkmışlardır.

“Tüzük Partimizi birarada tutan temel harçtır!”

Bunu biraz açabilir misiniz? Nasıl bir yönelim ve pratik içine girdiler?

– Bu tür sorunlarla çözüm yolunu partimizin tüzüğü göstermektedir. Tüzük böylesi süreçler için vardır. Yani sorunların çözümü için diğer bir ifadeyle somutta yaşadığımız gibi Partinin merkezi önderliğinde yaşanan irade sorunu ve krizi gidermek için mesela.

Kısaca değinirsek; hareketimizi hedef alan düşman yönelimine rağmen parti merkezi önderliği o tarihte hala çoğunluk olarak karar alabilecek sayıya sahipti. Tüzük hükmümüz gereği MK yedek üyelerinin sırasıyla atanması, sorun çözülmediğinde ise parti iradesine gidilerek güçlendirme yapılması gerekiyordu. Akabinde merkezi iradenin bir araya gelerek geride kalan sürece ve bundan sonrasına dair bir değerlendirme yapması ve bir yol haritası çıkarması gerekiyordu. Ne var ki merkezi önderliğin içindeki bu azınlık MK üyeleri bir araya gelerek azınlık bir grup olarak yaptıkları toplantıyla merkezi önderliği gasp etme girişimlerine start vermiş, darbe gerçekleştirmiştir.

8. Oturum’un kendilerine verdiği merkezi yetkiyi iktidar hırsı için kullanan bu azınlık PMK üyeleri, darbeci/tasfiyeci bir yönelim içerisine girerek açık tüzük hükümlerini çiğnemiştir. Sırasıyla MK yedek üyeleri aktifleştirilmemiş, merkezi iradenin bir araya gelmesi ve salt çoğunlukla merkezi iradeyi temsil eden bir toplantı gerçekleştirilmemiştir. Bunun yerine partiyi daha fazla krize sürükleyecek, çelişkileri uzlaşmaz hale getirecek adımlarla partinin karşısına çıkılmış ve tüzüğü hep birlikte çiğneme çağrısı yapılmıştır.

Neydi bu adımlar? Salt çoğunluğu oluşturamayan bu azınlık MK üyeleri, “var olan MK yedek üyeleri ile çalışmayız, çalış(a)mıyoruz” dediler ve parti iradesine sorunu böyle aktararak, partiye tüzük hükümlerini çiğneme çağrısında bulundular. Bununla birlikte azınlık durumunda olan bu PMK üyeleri, kendileri dışındaki PMK üyelerini partiden atmak için soruşturma talebinde bulundular. Var olan somut durum açısından değerlendirildiğinde böyle bir yaklaşım, sorunu çözmek yerine PMK’nın krizini parti krizi haline getirmek ve böylelikle hem kendi iktidarını kurmak hem de parti iradesine hesap vermekten kaçmak anlamına geliyordu.

Oysa yapılması gereken çok açık ve basitti: Parti tüzüğümüz ne diyorsa ona uygun davranmak! Tüzük meselesi bizim açımızdan ilkeseldir. Lenin yoldaşın Menşeviklerle tartışmalarını hatırlayalım: Tüzük partiyi bir arada tutan temel harçtır, çimentodur! Buna uygun davranmamak, bununla oynamak partinin birliğini baltalamaktır. Tüzüğümüz bu konuda çok açıktır, merkezi irade ancak onu oluşturan bileşenlerin salt çoğunluğu sağlandığında karar alabilir, merkezi önderliği temsil edebilir. Bunun dışındaki her tutum, tüzüğün ihlal edilmesidir, darbedir. Nitekim tüm “iktidara” el koyduklarını ilan ettikleri toplantının altına merkezi iradenin imzasının atılamamış olması da bu gerçeğin itirafı niteliğindedir. Bu çok açıktır! Bütün bunlar sorunlarımızı çözmek için değil tam tersine büyütmek için yapılmıştır. Bunun dışında başka hususlar ve örnekler de vardır. Ancak bu örnek yeterlidir sanıyoruz.

Anladığımız kadarıyla 2 yılı aşkın bir zaman diliminden bahsediyorsunuz ama yine de sorunlar çözülmemiş gibi görünüyor…

– Doğrudur, 2 yılı aşkın bir süredir bu sorunları çözmek için mücadele ediyoruz ancak iradeyi gasp eden darbeci/tasfiyeci azınlık PMK üyeleri sorunu çözmek yerine partimizi politik ve örgütsel sorunlarla uğraştırmakta ısrar ediyorlar. Yetkileri olmadığı halde, tüzüğü savunan parti üyeleri ve hatta kimi ileri militanlar hakkında soruşturma talebinde dahi bulundular. Böylelikle partiyi oyaladılar ve süreci olabildiğince uzattılar. Açıkça bir darbeci/tasfiyeci yönelim içine giren bu MK üyeleri, partimizin belli bir gücünü de arkalarına yedekleyerek, bu pratiklerini eleştiren partilileri tasfiye etmeye yeltendiler.

İşin tuhafı, bahsi geçen bu MK üyeleri, azınlık olarak düzenledikleri tarihi toplantıda, parti platformunun toplanması için yetkilerini aşarak karar da almıştır. Ne var ki kararın tek sorunlu yanı, hadlerini aşmaları değildir. Bu MK üyeleri aldıkları kararın arkasında dahi durmamışlardır. Var olan durumun tuhaflığına ya da en hafif deyimle ifade edelim ciddiyetsizliğine dikkat çekmek istiyoruz burada. Atılmak istenen PMK asil ve yedek üyeleri, parti birliğinin korunması kaygısıyla, sorunun ideolojik-politik zeminde bir hesaplaşma, tartışmayla çözülmesi adına uzun bir süre çaba sarf etmiştir. Söz konusu azınlık MK üyelerine, darbeci tutumdan vazgeçmeleri ve PMK’yı toplama çağrısı yapmıştır.

İşte bu somut örnekler bile sağ oportünist darbeci/tasfiyeci ve irade gaspçısı azınlık MK üyelerinin gerçek yüzlerini ortaya koymaktadır. Deyim yerindeyse bu darbeci/tasfiyeci kişilikler, partinin sorunlarının çözebilmesi için ne iradenin toplanmasına önderlik ettiler ne de iradenin toplanması için atılmak istenen adımlara izin verdiler(!) Yani, ne yaptılar ne yaptırdılar ne de yapılmasının önünü açtılar. Bilakis bunun önüne geçtiler, süreci tıkadılar.  Partinin sorunlarını çözmek yerine partiyi çözmek, darbelemek ve bölmek için çalıştılar.

“Parti birliği için iki yılı aşkın bir süredir mücadele ediyoruz!”

Anlıyorum, ama partinizin birliği gibi çok önemli bir konu söz konusu olduğu için ısrarla sormak istiyorum. Çözülemez miydi bu sorunlar?

– Aslında karmaşık bir süreç gibi görünse de mesele basittir, diyalektiktir yani. Partinin tüm sorunlarının çözüm yolu, parti iradesinin toplanmasından geçer. Parti tüzüğünün emrettiği de budur. Ancak bu sağ oportünist darbeci/tasfiyeci ve irade gaspçısı, azınlık MK üyeleri, partinin iradesini toplamak ve ona gitmek yerine onu başta örgütsel sorunlar olmak üzere başka sorunlarla oyalamayı tercih ettiler. Böylesi bir yönelim içine girdiler. Haliyle bu durum partinin sorunlarının çözülmesini engelledi. Gelinen aşamada yaşananlardan anlaşıldığı üzere partiyi bölmeyi amaçladılar ve bunu başardılar da. Oysa yapılması gereken yukarıda dediğim gibi parti iradesinin toplanması ve hesaplaşmanın bu platformda yapılmasıydı. Bu partimize kazandırırdı ama hesap vermekten kaçmak için partiyi bölmeyi bile tercih edebildiler. Bu partimize yapılan çok büyük bir kötülüktür.

– Peki, neden böyle bir tutum tercih edildi?

– Çünkü sorunun kaynağını oluşturanlar sorunun çözücüsü olamazlar. Bu çok açıktır. Sağ oportünist darbeci/tasfiyeci çizgiden, MLM bir tutum beklemek zaten doğru değil. Ancak biz yine de parti birliği için iki yılı aşkın bir süredir mücadele ediyoruz. Ne var ki geride kalan süre içinde anlaşıldı ki, azınlık PMK üyeleri iki çizgi mücadelesi temelindeki ideolojik-politik tartışmaları hizip örgütlemek ve darbeye tavır alan MLM kadroları tasfiye etmek için değerlendirdi. Yani, biz “darbeden vazgeçin, partiyi bölmeyin, tüzüğü uygulayın” çağrısı yapar, meseleyi ideolojik temelde tartışırken onlar parti örgütlerini karşı karşıya getirme, dağıtma ve bunların içinde hizip örgütleme faaliyeti ile meşguldü. Bu anlamda kendi adımıza söyleyelim; biz yaşananları daha erken fark edip, tavır alabilirdik.

Evet, Lenin yoldaşın deyimiyle iyi niyetin, cehenneme giden yapıtaşları olduğunu bir kez daha gördük. Aslında bu tür sorunlar, parti tarihimizde ilk kez yaşanmıyor. Ancak farklı olan, bu darbeci/tasfiyeci kişiliklerin devrim için halkın mücadelesi için gösterdikleri pratik çaba ile darbeci/tasfiyeci pratik çaba arasındaki derin uçurumdur. Devrimci mücadelede pratik sahada kılını kıpırdatmayanlar söz konusu darbeci/tasfiyecilik olduğunda bir hayli cüretkâr davranmışlardır. Bu durum partideki MLM güçler açısından önemle değerlendirilmelidir. Bu durum PMK içindeki ideolojik zaafların aldığı boyuta ve yaşanan gerilemeye işaret etmektedir. Kuşkusuz bu sadece PMK için değil bir bütün partimiz için de geçerlidir. Partimizin, önderliğin bu gerçekliğine zamanında yeterli müdahaleyi yap(a)mamış olması ideolojik-politik geriliğinin bir sonucudur. Bu açıdan, partimizin onu bu noktaya getiren zaaflarına karşı ideolojik bir hesaplaşma sürecinden geçmesi elzemdir. Bu başta PMK olmak üzere bir bütün parti güçleri için böyle olmalıdır.

Bizim eksikliklerimiz, ideolojik yetmezliklerimiz de darbeci/tasfiyeci kişiliklere güç vermiştir. Bunu açıkça ifade etmek gerekir. Bu tür sorunların partide ilk defa yaşanmadığından bahsederken somut tarihsel tecrübelerden bahsediyorum. Partinin Koordinasyon Komitesi, Bölgesel Dönem Süreci, 2. MK süreci, DABK çıkışı ve 94 darbeci/tasfiyeciliği hafızalarımızda olan süreçlerdir. Darbeci/tasfiyeci ve irade gaspçısı MK üyeleri “partiyi iradeye götürecek bir önderlik gerekiyor” gerekçesiyle partiyi oyaladılar ve bu süreçte hizip örgütleyerek partiye bölünmeyi dayattılar.

Zaten bir yıldır ortada merkezi bir önderlik de yoktu.

“Temel meselemiz ideolojiktir, devrimciliğe dairdir!”

Son olarak “Ortada bir yıldır merkezi bir önderlik yoktu” dediniz. Biraz daha açar mısınız?

– PMK içinde yaşanan kriz ve bu krizin darbeci/tasfiyeci pratikle bastırılması ve tüm partiye mal edilmesi ile birlikte sorun daha da boyutlandı. Sağ oportünist darbeci/tasfiyeci ve irade gaspçısı PMK üyeleri, bir yandan “irademiz var” dediler diğer yandan iradenin toplanmaması için (PMK toplantısı) ayak dirediler, bundan ısrarla kaçındılar. Böylelikle gerçekte partiyi önderliksiz bıraktılar. Üstelik de bunu “biz önderliğiz, partinin bir önderliğe ihtiyacı var” diyerek yaptılar. Bu durumda partililerin “madem ki bir iradeniz var o zaman tüm PMK üyelerinin katılımıyla bir toplantı yapın ve partimizin önüne bir yönelim koyun” çağrılarını ısrarla yanıtsız bıraktılar. İrade ve yetkili olmadığı halde partiyi 2 yılı aşkın bir süre “yönettiler”.

Var olan bu duruma tepki gösteren PMK’nın bir üyesi bu dönemde istifa etti, diğer MK üyelerine de istifa çağrısı yaptı ve parti iradesine tabi olduğunu deklare etti. Bu gelişme, Eylül 2016 tarihinden itibaren 8. Konferansın 8. PMK’ya vermiş olduğu karar alma yetkisinin de tüzük gereği ortadan kalkması demekti. Diğer bir ifadeyle bu tarihten itibaren parti, tüzüğü gereği hukuken de önderliksiz kalmış oldu. Bu kuşkusuz iyi bir şey değildi ve ama maalesef gerçekti. Bu gerçekliğin sorumlusu partimiz değildir. Sağ oportünist, darbeci/tasfiyeci ve irade gaspçısı azınlık durumundaki MK üyeleridir. Dolayısıyla bu tarihten itibaren azınlık MK üyelerinin de istifa etmesi, partinin yeni bir önderlik seçerek, vakit geçirmeksizin parti iradesinin toplanmasına yönelmesi gerekiyordu. Ancak bunun yerine artık yetkileri tüzük gereği de fiilen ortadan kalkan ve yine tüzük gereği MK üyesi olmayan bu kişiler, kendilerini parti iradesine dayattılar.

Böyle bir dayatma, parti iradesini bölme ve tasfiye etme hamlesiydi. Hatta bu yetkisiz ve iradesiz tasfiyeci kişilikler, kamuoyuna ve halkımıza yönelik parti adına PMK imzalı açıklamalar yapma, politik tavır takınma suçlarını bile işlemekten çekinmediler. Diğer bir ifade ile taraftarlarımıza, militanlarımıza ve halkımıza yalan söylediler. Sanki bir PMK varmış ve bütün partinin iradesini temsil diyormuş gibi davrandılar. Bu darbeci/tasfiyecilik, devrimciliğin en temel kuralını, dürüst olmayı ve halka yalan söylememeyi, sayısız kez çiğnemekten utanmadılar.

Sanırım konuyu takip edenlerin en çok sorduğu ve anlamaya çalıştığı sorunun başında partinin niye bu duruma geldiği ya da ideolojik, politik, örgütsel ve askeri farklılıkların görünürde olmamasına rağmen niye böyle bir sorunun varolduğu gelmektedir. İlkini yukarıda kısmen açmaya çalıştım. PMK’nın kendi durumunu partiden gizleyen gerçekliği asıl olarak partimizin ilk olarak hesaplaşması gereken başlıktır. Bunu, aynı zamanda partimizin kendi ideolojik-politik duruşu ve zaaflarına yönelik bir hesaplaşma olarak görmek gerekir.

Biz 8. Oturum’da merkezi iradenin aldığı kararları takip ediyor, buradaki yönelimi sürdürüyoruz. Bu anlamda 8. Oturum’dan bu yana partimizde 8. Oturum yöneliminin yaşama geçirilmesi konusunda süregelen bir iki çizgi mücadelesi vardır. Bir yanda bu yönelimi pratiğe geçirmeye çalışanlar diğer yanda altında imza attıkları kararları uygulamamak için ayak direyenler vardır. Darbeci/tasfiyeci anlayışla bu bağlamda, dokuz yıllık sürecin yarattığı bir sonuç olarak, ideolojik ve politik düzlemde esaslı farklılıklarımız var. Bunları ilerleyen süreçlerde daha detaylı açıklayacağız ancak şu an söyleyebileceğim şudur; Temel meselemiz ideolojiktir, devrimciliğe dairdir! Devrimciliği uygulayış ve yaşama geçiriş tarzımıza dairdir. Dürüst, ilkeli olmaya, partimizin işleyiş ve hukukunu sahiplenmeye komünist olmaya dairdir. Temel ayrılık noktalarımız budur.

“Hizip yapanlar MLM güçlere ‘parti adına’ saldırıyor!”

– Yoğun bir şekilde propaganda edilen ‘hizip’ meselesine dair biraz tartışmak isteriz. Nedir bu ‘hizip’ söylemleri, nereden kaynaklanıyor?

– Doğrudur, bu propaganda ediliyor. Ancak bu koca bir yalandır. Aslında darbeci/tasfiyeci kişilikler bu saçma “hizip” propagandasına daha 2015’te başlamışlardır. Parti tüzüğü ve ilkelerine uygun olarak, iki çizgi mücadelesi anlayışımız doğrultusunda bu kesime yönelik yürütülen mücadeleye dair bazen gizli bazen açıktan “bunlar hiziptir” propagandasını yaptılar. Ancak bunu o dönem açısından kamuoyuna deklare etmediler. Çünkü ortada onlar açısından da böyle bir durum yoktu.

Neydi durum? Bu irade gaspçısı, azınlık MK üyelerine yönelik, onların darbeci/tasfiyeci pratiklerini eleştiren, parti tüzüğüne uygun davranmaya çağıran MLM güçlere yönelik alttan alta yetkilerini de kullanarak hizip çalışması yürüten bizzat kendileri idi. Yani ortada bir hizip varsa bunu yapanlar 8. Konferans’ın kendilerine verdiği yetkiyi kişisel çıkarları için kullanarak hizip örgütleyen, partiyi bölen darbeci/tasfiyeci, irade gaspçısı azınlık MK üyelerinden bahsetmek gerekir. Gerçekte hizip yapan, böylece de partiyi bölenler onlardan başkası değildir. Nihayet Eylül 2016 tarihinden itibaren 8. PMK parti tüzüğü gereği hukuken ortadan kalkınca her partili bulunduğu alanda parti çalışmasını örgütlemek, sevk ve idare etmek göreviyle karşı karşıya kalmıştır. Bu objektif bir gerçektir. Tabii ki parti iradesi tarafından yeni bir önderlik seçilene kadar.

Hal böyleyken hiçbir şey olmamış, 8. PMK’nın yetkileri halen devam ediyormuş gibi davranmak ne hukuki ne de ahlaki. Bunu dayatmak, partiyi saflaşmaya zorlamak, dağıtıp bölmek demektir. Zaten yapılan da bu olmuştur. Oysa yapılması gereken, hukuken var olan durumu kabul edip yeni bir önderlik seçilmesini önermek, bu yönlü önerilere kulak tıkamamaktı. Ama yapılması tercih edilen nedir? Parti iradesinin önemli bir kesimini partiden tasfiye etmek! Aslında gerçekte bunu yapanlar partinin dışına çıkmıştır. Buna karşılık MLM güçlerin partiyi sahiplenmemesi, parti iradesine dayatılan bu darbeci/tasfiyeci yaklaşımı kabul etmesi düşünülemezdi. Nitekim böyle de oldu. İşte tam da burada “hizip” meselesi gündeme geldi. Bu darbeci/tasfiyeci kişilikler, var olan durumu ortaya koyan ve düşman operasyonundan sonra Haziran 2015’te yapılan toplantıda, azınlık MK üyelerinin yetkilerini aşarak merkezi önderliği gasp ettiğini, darbe yaptığını, Eylül 2016’dan itibaren de 8. PMK’nın düştüğünü dile getiren MLM güçlere hizip iftirası atmıştır.

Parti iradesine tabi olduğunu açıklayan MLM güçleri (parti organlarını ve alanlarını) hizipçilikle suçlamak gerçekte kendini hizip olarak ilan etmek demektir. Parti hukuku içinde tartışmalar devam ederken gasp ve şiddet uygulamak, gerek yurt içinde gerekse de yurt dışında kendi paralel örgütlenmelerini oluşturmak hizip değilse nedir? Bunun çok sayıda örneği herkesin gözü önünde yaşam bulmuştur.

Sadece bununla da kalınmadı, bu açıklamayla yetinilmeyerek tek bir merkezden yönlendirildiği son derece açık olan ipleri salınmış bir şekilde ve çetevari yöntemlerle, devrimcilik adı altında MLM güçlere karşı saldırganlık geliştirilmiş ve buna paralel gasp, işgal ve şiddet uygulanmıştır. Bütün bunlar hangi gerekçeyle olursa olsun kabul edilemezdir. Üstelik bunu yapanlar kendilerine Maoist devrimciler demektedir!

Açıktır ki bu tür bir saldırganlık hem suçlu hem de güçlü psikolojisinden kaynaklanmaktadır. Oysa biz hiç de güçlü olmadıklarını biliyoruz. Ama suçluluk, haksızlık, meşru olmamak; devrimcilik adına bu utanılacak ve gelecekte özeleştirisi yapılacak pratikleri yaptırabilmektedir. Açık ki söz konusu pratikler çaresizliğin sonucudur, kendi siyasetine ve çizgisine güvensizliğin bir ürünüdür.

Gelinen durumda soru şudur: Parti birliği böyle sağlanır mı? Sorunlar böyle çözülebilir mi? Olsa olsa partiyi bölmek, parçalamak isteyenler kendi siyasetine güvenmeyenler böyle yaparlar. Yaşanan da bu olmuştur. Nitekim bu saldırılardan sonra partinin birliğini sağlamak, bu yönlü bir çaba içerisinde olmak gerçekçi bir politika olmaktan çıkmıştır. Maalesef gelinen nokta budur. Şimdiki görevimiz, partimizin sağ oportünist, darbeci/tasfiyeci bu saldırıyı alt etmesi, kendini yeniden örgütlemesi, sınıf mücadelesi ve savaş içerisinde kendini konumlandırmasıdır. Elbette bu öncelikli görev sınıf mücadelesinin partimize yüklediği sorumluluklar ve savaş gerçekliğinden ayrı düşünülmemelidir.

Partimiz M. Demirdağ yoldaşın yaklaşımıyla ifade edersem; kendi stratejisi ve teorisi doğrultusunda, kitle hareketleri ile ilişkilenerek, sınıf mücadelesinin engin denizinde yer alıp, kısa sürede savaş mevzilerindeki yerini sağlamlaştırıp daha da geliştirecektir.

“Çetevari saldırılara taviz vereceğimiz düşünülemez!”

– Devrimciler arasında sorunların çözümünde şiddet yöntemlerine başvurulduğu görülüyor. Bu konuya dair fikriniz nedir?

– Dün yoldaş dediğine bugün şiddet uygulayan, bu saldırılarda bulunanların kendilerine devrimciyim demesi üzücüdür. Devrimciysen, böyle bir iddian varsa siyaseten ortaya çıkar, kendi düşünceni savunursun. Tabii bunu yapabilmek için kendine, siyasetine, haklılık ve meşruluğuna güvenmen gerekir. Zaten bu olmadığı için bu kişiliklerin böyle bir yönteme başvurduğu anlaşılıyor. Düşmana değil de, devrimcilere saldırarak, şiddet uygulanarak devrimcilik yapılmaz. TİKKO gerillaları olarak bütün bu eylem ve girişimleri kınıyoruz.

Yeri gelmişken bir noktayı daha ifade etmeme izin verin. Bu tür pratikler devrimciliğin getirildiği aşama açısından utanç vericidir. Bu pratik, sahiplerini ve elbette bu emri verenleri utandıracak cinstendir. Kuşkusuz utanmak devrimci bir eylemdir, ki devrimcilik iddiasında bulunuluyorsa bunu beklemek hakkımızdır diye düşünüyoruz. TKP/ML gibi yarım asra yaklaşan bir tarihi olan bir partinin geleneğinde, devrimciler arasındaki sorunların çözüm yönteminin ne olduğu açık bir şekilde ortaya konulmuştur. Şiddet karşı devrimcilere, düşmana uygulanır. Bunun dışında şiddeti bir çözüm yöntemi olarak uygulamak sadece düşmanı sevindirir, devrim cephesini zayıflatır.

TDH içerisinde partimiz bu yönüyle hassasiyetiyle bilinir. Sağ oportünist darbeci/tasfiyeci kişilikler partimizin bu geleneğine saldırmış, gerçekte TKP/ML’li olmadıklarını, ideolojik olarak nasıl bir savruluş içerisinde olduklarını göstermişlerdir. Bu anlamda bu süreci yöneten ve uygulayanlar, aramızdaki kalın ideolojik ayrılığı bir kez daha hatırlatmış, farkımızı bizzat pratikte göstermişlerdir.

Partimizin yanında olan ve sahiplenen bütün parti tabanımıza, kitlemize çağrımızdır; bu türden pratiklere asla taviz verilmemelidir. Bizler her koşul altında faşizme boyun eğmeyen bir geleneğin sahipleriyiz. Bu nedenle bu türden çetevari saldırılara taviz vereceğimiz düşünülemez bile. TİKKO gerillaları olarak bu tür pratiklere maruz kalan MLM’ler ile omuz omuzayız.

“Faşizm en güçsüz dönemini yaşamaktadır”

Son olarak bölgedeki durum hakkında da bir şeyler sormak istiyorum. Kamuoyu Dersim’de yaşanan gelişmeleri merak ediyor. Buna dair neler söylemek istersiniz?

– Türk hakim sınıflarının kendi içindeki dalaşının, 15 Temmuz darbe girişimi ve ardından bir karşı darbeye yol açtığı biliniyor. Yaşanan bu gelişmenin doğrudan doğruya halkımıza yansıdığı da bilinmektedir. Zaten böyle olması kaçınılmazdır. Tarihsel tecrübeler de bize bunu göstermektedir. Ne zaman ki Türk hakim sınıfları arasındaki çelişkiler bu düzeye çıkmışsa karşılığında esas olarak emekçiler hedef alınmakta, ilerici, demokrat, devrimci ve komünist güçler, faşizmin yoğun saldırılarına muhatap olmaktadır. Bugün olan da budur. On binlerce insan gözaltına alınmış, tutuklanmış, yüz binlerce insan işinden edilmiştir.

Böylelikle “TC demokrasisi”nin ne menem birşey olduğu daha net açığa çıkmış durumdadır. Öyle ki geçmiş süreçlerde faşizm değerlendirmesi yapmayanlar bile faşizmden, “tek adam rejimi”nden bahseder olmuştur. Oysa bilinmektedir ki faşizm ülkemizde hiç de yeni bir olgu değildir. Şimdi yaşanan özetle darbe bahanesiyle Türk hakim sınıflarının kendi aralarındaki iktidar dalaşları ve bunun zemini olarak sermayenin el değiştirmesidir. Elbette bu yapılırken de faşizm kendisine yönelik en ufak bir muhalefeti, ilerici, devrimci bir direnişi ve mücadeleyi bastırma ve yok etme saldırısı içindedir. Halkımız bu saldırganlığı bizzat yaşamında gördüğü ve sosyal pratiğinde test ettiği için ayrıntılarına girmeye gerek yok sanırım. Ama yapılan kimi açıklamalarda da 12 Eylül AFC’si ile kıyaslamalar yapılması saldırının kapsamı ve durumun vahameti hakkında yeterli bilgi vermektedir.

Anlaşılan faşizm bu saldırganlığını 2019’daki seçimlere kadar sürdürecektir. Devam edecek çünkü faşizm en güçsüz dönemini yaşamaktadır. Hem ekonomik durum hem ülke içinde ve dışındaki siyasal-sosyal gelişmeler bunu göstermektedir. Tam da bu nedenle faşizm iktidarını sürdürebilmek için hem kendi arkasına yedeklediği sivil faşist, şovenist güçleri tahkim etme hem de buna paralel olarak halka yönelik saldırısını tüm hızıyla sürdürme zorunluluğuyla karşı karşıyadır.

Faşizmin bu saldırganlığı gerilla cephesinde de yaşanmaktadır. Başta Kürt ulusal hareketi olmak üzere partimize bağlı gerilla güçlerine ve devrimci hareketin gerilla güçlerine yönelik yoğun bir saldırı içerisindedir. Bu saldırıda askeri yön ön plana çıkmış görünse de saldırının kapsamı daha geniştir. Düşman gerilla güçlerine yönelik askeri saldırılarında teknik üstünlüğünü yoğun biçimde kullanmaktadır.

Ve kabul edilmelidir ki, bu konuda “başarılı” sonuçlar da almaktadır. Örneğin son 1 yıl içerisinde sadece Dersim alanında 200’e yakın gerilla şehit düşmüştür. Şehit düşen gerillaların önemli bir kısmını Kürt ulusal hareketi gerillaları oluşturmakla birlikte yaşanan kayıplar arasında partimize bağlı 12 TİKKO gerillasının ve yine diğer devrimci örgütlerden gerilla güçlerinin olduğunu ifade etmek gerekir.

Düşmanın gerillaya yönelik saldırıları kapsamında kış sürecinde partimizin gerilla güçlerimizin 5 operasyona tanık olduğunu hatırlatmak bir fikir verir sanırım.

İfade etmeye çalıştığım düşmanın hem halkımıza hem de onun devrimci öncülerine yönelik yoğun bir saldırganlık içerisinde olduğudur. Bu saldırganlık onun içinde bulunduğu siyasal, ekonomik, askeri, sosyal, psikolojik durumu ile son derece uygundur. Faşizm meseleye devletin beka sorunu olarak yaklaştığı için diğer bir deyişle ölümcül bir yara alan bir hayvanın canhıraş saldırganlığı içinde bulunmaktadır.

Bu saldırganlığın sadece gerillaya yönelik olduğunu düşünmek yanıltıcıdır. Düşman gerilla bölgelerindeki halka yönelik de azgın bir saldırı içerisindedir. Örneğin yaklaşık 6 bin nüfuslu Dersim-Pulur’da 500’e yakın kişi gözaltına alınmış, kimileri tutuklanmıştır. Ancak bu saldırganlığın ne halkın mücadelesi ne de gerilla mücadelesini bitiremeyeceği açıktır. Bunlar olsa olsa halkın ve devrim mücadelesinin karşısında birer tümsektir. Özellikle bizler açısından faşizmin bu ülkeye yeni gelmediği, başından itibaren yönetim biçimi olduğu bilindiği içindir ki, yaşananlar şaşırtıcı olmamıştır. Tek üzüntümüz ve kaygımız, bu saldırganlığa karşı etkili bir şekilde karşılık verememektir.

“Partimizin mücadele ve savaş bayrağını taşımaya devam edeceğiz!”

Son olarak neler söylemek istersiniz?

– Şu an içinde bulunduğumuz koşullarda, halka ve devrimci hareketlere yönelik saldırılarda özellikle askeri anlamda etkili bir şekilde yanıt verememenin burukluğunu yaşıyoruz. Kuşkusuz ki bunun önde gelen nedenlerinden biri partimizin bu süreçte yaşamış olduğu sağ oportünist, darbeci/tasfiyeci saldırıdır. Ve bu saldırı alanımızdaki güçleri de etkilemiştir. Fakat unutulmamalıdır ki, tıpkı partimizin daha önceki tarihsel tecrübelerinde olduğu gibi kendisine yönelen, iradesini darbeleyen ve bölen bu darbeci/tasfiyeci saldırıyı da alt edecektir. Tek kaygımız partimizin bir an önce sınıf mücadelesinin görev ve sorumluluklarına odaklanması ve yoğunlaşmasıdır. Partimizi sahiplenen bütün yoldaşlarımızın, bu bilinçle, haklılıklarından, meşruluklarından aldıkları güç ve sorumluluk hissi ile meseleye yaklaştıklarını biliyoruz.

Partimize gönül vermiş halkımız, şehitlerimizin değerli aileleri, parti tabanımız ve bize gönül veren herkes bilsin ki, partimiz yeniden ayakları üzerine dikilecek, düşmandan ezilenlerin hesabını sormaya devam edecektir! Bizler Dersim’deki gerilla gücü olarak buradan bu son derece önemli bu göreve “küçük” de olsa bir katkıda bulunabilirsek ne mutlu!

Bütün okurlarınıza ve halkımıza, komünist önder İbrahim Kaypakkaya yoldaşın direngenliğinden partimizin son şehidi, varlığı ile partimizi onurlandıran, pratiği ile ordumuzu gururlandıran Nubar Ozanyan yoldaşın mücadele ve yaşam pratiğine dek uzanan çizgiyi esas aldığımızı ifade etmek istiyorum. Bizler Dersim’deki TKP/ML TİKKO gerilla gücü olarak partimizin ilk şehidi Meral Yakar’dan son şehitleri Nubar Ozanyan, Güzel Şahin ve Serdar Can’a uzanan çizgide partimizin mücadele ve savaş bayrağını taşımaya devam edeceğiz.