پیش بسوی طوفان های جدید مبارزاتی
پیروز باد مبارزات کارگران مستقل نیشکر هفت تپه در ایران،
در پنجاهمین روز اعتصاب پیگیر خود!
جهان امروز شاهد اوج گیری نوینی در مقاومت و مبارزات کارگران و دیگر زحمتکشان علیه نظام سرمایه داری میباشد که موجودیت کل نظام امپریالیسم جهانی و همه مرتجعین را تهدید می کند. همه جا مقاومت و مبارزه در حال شدت یابی بوده و در همه قاره ها، در حال شتاب گیری میباشد. در خاورمیانه که ده ها سال است صحنه خونین رقابت های امپریالیستی، جنگ های منطقه ای و تسلط رژیم های وابسته ارتجاعی و استبدادی بوده است علیرغم وخامت هرچه بیشتر شرایط زندگی، به دنبال شیوع و گسترش ویروس کرونا، همه جا فریاد مبارزه و مقاومت به گوش میرسد. از فلسطین اشغالی گرفته تا لبنان، عراق، ایران و ترکیه، مقاومت گسترده تودههای مردم، بر رویاها و آرزوهای قدرتهای امپریالیستی و نوکران آنها که مبنی بر تحمیل سکوت و ثبات در منطقه میباشد، خط بطلان کشیده است. نمونه ای بارز از این امر، همانا مقاومت و اعتصاب قهرمانانه کارگران هفت تپه، در ایران است.
در سحرگاه صبح روز سوم ماه اوت امسال، 4.500 نفر کارگر مستقل و مبارز کارخانه نیشکر هفت تپه، واقع در شهرستان شوش، در جنوب غربی ایران، پنجاهمین روز اعتصاب پیگیر خود را برای کسب حقوق حقه، آغاز خواهند کرد. خواستهای کارگران در این دوره از مبارزات شان شامل مطالبات زیر میباشد: دریافت 4 ماه دستمزد پرداخت نشده؛ پیگیری قانونی و محاکمه صاحبان فاسد کارخانه؛ آزادی بی قید و شرط کلیه کارگران زندانی؛ بازگشت به کار همه کارگران اخراجی؛ و مهمتر از همه، و خواست اصلی آنها، لغو و پایان دادن همه جانبه به سیاست خصوصی سازی شرکت هفت تپه توسط دولت. این دومین اعتصاب بزرگ کارگران مبارز و مستقل هفت تپه در 2 سال گذشته است. آخرین اعتصاب ستیزه جویانه هفت تپه، مقدمه اعتراضات گسترده و سراسری مردم فقیر شهری بود که ارکان رژیم جمهوری اسلامی را به لرزه درآورد. در دسامبر سال 2017 و ژانویه 2018 بیش از 90 شهر در اقصی نقاط کشور در اعتراض به اقدامات “ریاضت اقتصادی” و افزایش قیمتها توسط رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی، دست به شورش زدند. صدها نفر دستگیر شدند. در حالی که پس از آن، ماه ها اعتراضات پراکنده در نقاط مختلف ادامه داشت، در نوامبر 2019، موج طوفان زای جدید با شورش های توده ای رژیم ارتجاعی بحران زده را مجددا به لرزه در آورد. این بار بیش از 190 شهر صحنه قیام و مقاومت گسترده و طولانی مدت توده های تهیدست و محروم شهری بود.
اعتصاب ستیزه جویانه کارگران نیشکر هفت تپه که وارد پنجاهمین روز استقامت و مبارزه خود می شود، در شرایطی بوقوع میپیوندد که مصادف با ظهور بیماری همه گیر کرونا در کشوری تحت سلطه رژیم جمهوری اسلامی میباشد. و این رژیمی است که دارای افتخار یکی بدترین سوابق سوء مدیریت و مهار این بیماری در جهان میباشد است. با وجود این، کارگران مبارز در خیابانهای شهر شوش راهپیمایی خود ادامه داده و ضمن تحمل دمای بیش از 50 درجه، از پشتیبانی گسترده مردم شوش و سراسر کشور برخوردار میباشند.
رژیم منحوس جمهوری اسلامی که بیش از 40 سال سابقه جنایات و قساوت های بی حد و حصر علیه توده های محروم و زحمتکش و ملل تحت ستم ایران دارد، با اتخاذ ماسک فریبکارنه ضد آمریکایی خود، ادعا می کند که همه این مشکلات اقتصادی، نتیجه تحریم اقتصادی آمریکا و جنگ اعلام نشده بین این دو کشور است. اما، برعکس، کارگران مبارز هفت تپه بدون شک و تردید با ارائه شواهد و مدارک مسجل، اثبات کرده اند که وضعیت فعلی شرکت هفت تپه، که در واقع در یکی از حاصلخیزترین مناطق خاورمیانه میباشد و قدمت آن به هزاران سال تولید مواد کشاورزی و غذایی باز می گردد، صرفاً به دلیل فساد و اختلاس در بالاترین سطوح نظام پوشالی جمهوری اسلامی میباشد و بس. در نتیجه این افشا گری علنی، صاحبان این کارخانه تحت جرایم “احتکار ارزی و فساد اداری” دستگیر و تحت محاکمه قرار گرفته اند. برخی از نزدیکان این باند تبهکار در بانک مرکزی و همچنین دولت جناب آقای روحانی نیز در گیر این ماجرای رسوا هستند. این اقدام هوشیارانه و افشاگرایانه کارگران هفت تپه که سیاست های کاملاً ویرانگر رژیم را برای عموم عیان ساخته که حاوی این امر است که سیاست این رژیم چیزی جز سرازیر کردن مبالغ هنگفت و سرسام آور به جیب افراد خانواده خود و هم قطارهای شان که بابت غارت هستی توده ها محروم و زحمتکش و حراج دارایی های ملی انجام می شود، نیست. کارگران همچنین ثابت کرده اند که از زمان خصوصی سازی کارخانه نیشکر هفت تپه، که 4 سال پیش بوقوع پیوست، با لغو مقررات واردات، اقوام و وابستگان رژیم و از آن جمله شرکت IRGC (سپاه پاسداران انقلاب اسلامی)، با واردات بی حد و حصر قند و شکر توسط عمال رژیم، بسیاری از شرکتها و تولیدکنندگان بومی دچار ورشکستگی یا کاهش در میزان تولید خود شده اند. آنها همچنین نشان داده اند که در نتیجه موارد فوق و سوء مدیریت شرکت، تولید 80 هزار تنی شکر قبل از خصوصی سازی به 18 هزار تن در سال گذشته کاهش یافته است.
ماجرای فروش این کارخانه به یک کنسرسیوم خصوصی، که 4 سال پیش بوقوع پیوست ، که متشکل از وابستگان رژیم و از آن جمله خانواده ها و افراد دارای نفوذ در حکومت، به قیمتی برابر با یک هزارم ارزش واقعی کارخانه صورت گرفته، در افشای معاملات سایر موسسات و مراکز تولیدی نیز موثر بوده است. حراج گسترده اینگونه صنایع و دارایی های عمومی و املاک ملی که شامل جنگل های وسیع ملی، معادن، صنایع فولاد، کارخانه های تراکتور سازی و همچنین خدمات عمومی و اجتماعی نیز میباشد خشم و عصبانیت عمومی را برانگیخته است. حتی بخشهایی از طبقات حاکم که از این همه معاملات فاسد سود کلانی کسب نکرده اند نیز به صدا در آمده و خواهان پاسخ میباشند.
تو گویی، حراج شرکت ها و دارایی های ملی به سرمایه داران داخلی و خر پولهای خودی بس نبود امروز، ما شاهد اخبار موثق در باره درگیری بالاترین ارگانهای رژیم جمهوری اسلامی در مذاکرات پنهانی با امپریالیسم چین، جهت حراج مابقی کشور میباشیم که شامل اجاره 25 سالهای منابع سوق الجیشی مملکت میباشد. جزئیات کامل این توافقنامه منتشر نشده است. علیرغم مطالبات آشکار و عمومی جهت انتشار این جزئیات اسارت بار حتی از اعضای دستچین شده مجلس رژیم اسلامی نیز مخفی نگه داشته می شود.
در این میان، رژیم همچنان به سیاست سرکوبگری خود به شیوه ای بی سابقه علیه مبارزات کارگران در سراسر کشور، و به تهدید و ارعاب کارگران معترض و خانواده های آنها دست یازیده است. بسیاری از کارگران با اتهامهای ساخته شده دستگیر و به مجازات طولانی محکوم شده و روانه زندان می شوند. رهبران و سخنگویان کارگران صنایع مختلف از جمله کارخانه های هفت تپه و فولاد اهواز که با اتهامات گوناگون، نا مربوط، دستگیر شده و بسیاری از افراد پس از آزادی از زندان از کار اخراج میشوند. این افراد شامل اشخاصی نظیر نماینده کارگران کارخانه نیشگر هفت تپه، اسماعیل بخشی و میثم المهدی، نماینده کارگران مبارز صنایع فولاد اهواز و سایر مبارزین که به جرائم سنگین در زندان بسر میبرند میباشد.
فصل جدید از تحولات امروزی مبارزات کارگری در ایران که در ماه مارس امسال، توسط معدنچیان مس کرمان آغاز شد و اکنون در پنجاهمین روز اعتصاب خود در هفت تپه همچنان ادامه دارد، بی شک امری مبنی بر وخامت و حاد شدن وضع اقتصادی بنا شده است. اما، شواهد و داده های مشخص نشانگر این امر است که طی 5 سال گذشته، تحولات قابل ملاحظه ای در جنبش کارگری و ستیزه جویی طبقه کارگر در چنین اعتصابات و اقدامات اعتراضی بوقوع پیوسته است. این مبارزات دیگر صرفاً اعتراضات و اعتصابات پراکنده محدود در یک کارخانه مشخص نبوده. بلکه، اعتصابات به ناچار به شهرهای مجاور سرایت کرده و توسط دیگر طبقات محروم و ستمدیده پشتیبانی می شوند. در حقیقت امر، مطالباتی کارگران و مبارزین نیشکر هفت تپه ابراز می دارند و اینکه تمرکز خود را برای پایان دادن به خصوصی سازی در شرکت هفت تپه و دارایهای عمومی، مطرح میکنند، باید بمثابه یک چالش و به مبارزه طلبیدن مستقیم و مبارزه رو در رویی با رژیم فاسد و ارتجاعی جمهوری اسلامی، تلقی گردد. این خواست مرکزی کارگران هفت تپه هم اکنون در صنایع گوناگون و سایر بخش ها از جمله آموزش، بهداشت، پرسنل بازنشسته و انجمن های زیرزمینی آنها موجی از همدلی و همدردی برای خود یافته است.
از همان زمان کسب قدرت، در فوریه 1979، رژیم جمهوری اسلامی با وضع قوانین عقبگرای کار و اقدامات ارتجاعی ضد کارگری مانند تحمیل “شوراهای اسلامی کار”، بهره کشی حداکثر از کارگران و سایر توده های محروم و زحمتکش را بدست سرمایه داران و نهادهای متعلق به آنها را قانونی کرده است. درعین حال تشکل های صنفی و انجمن های مستقل کارگران نیز غیرقانونی و تحت سرکوب میباشد. با وجود این، چنین سازمان های مبارز بوجود آمده و طی ده ها سال جهت کسب حقوق صنفی خود درگیر مبارزه بودند. نکته قابل توجه، این امر است که طی چند سال گذشته در حالیکه سلطه سرکوب شدید همچنان حکم فرماست، این سازمانهای کارگری با تلاشهای خود قادر بوده اند تا در اقدامات مشترک خود در راستای دفاع از حقوق و مطالبات عادلانه کارگران، در بعضی از صنایع در اقصی نقاط کشور، هماهنگی و اتحاد بوجود آورده و در این مورد پیشرفتهایی حاصل کنند.
>کارگران هفت تپه، در مبارزات خود ماهیت واقعی رژیم جمهوری اسلامی را به عنوان آلت نظام امپریالیستی، دارای خصلت بورژوازی کمپرادوری و نماینده مرتجع ترین و فاسد ترین بخش طبقات حاکم در ایران را افشا کرده اند. امروز طبقه کارگر ایران، که بیش از 120 سال سابقه شرکت قهرمانانه در مبارزه طبقاتی دارد، وارد فاز جدیدی از مبارزات شده تا مهر و نشان خود را بر تاریخ این کشور و منطقه حک کند.
ما بدینوسیله و با استفاده از این فرصت، مبارزات کارگران رزمنده و بیدار هفت تپه را ستوده و در پنجاهمین روز مقاومت پایدار و الهام بخش آنها همبستگی و پشتیبانی خود را از این مبارزات اعلام میکنیم .به نمایندگی از طرف کارگران و توده های زحمتکش ترکیه، ما اتحاد و یگانگی خود را با کارگران و دیگر توده های زحمتکش ایران اعلام داشته و همکاری شوم رژیم های ارتجاعی حاکم در ایران و ترکیه را در جنگ و سرکوب علیه توده های مردم دو کشور و سایر کشورهای منطقه را، محکوم می کنیم.
ما دستگیری پناه جویان مبارز ایرانی توسط دولت فاشیستی ترکیه را که جهت نجات از تعقیب و آزار و اذیت از ایران فرار می کنند، محکوم می کنی. ما هر دو رژیم ارتجاعی و فاشیستی را درمورد پرونده سه مبارز جوان، امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی که توسط مقامات ترکیه دستگیر شده و به رژیم ایران تحویل داده اند وهم اکنون به اتهام شرکت در اعتراضات نوامبر 2019، در ایران به اعدام محکوم شده اند، محکوم میکنیم.
ما سیاستهای توسعه طلبانه و ماجراجویانه هر دو رژیم فاشیستی حاکم بر ایران و ترکیه را که دست بدست قدرتهای امپریالیستی و کشمکش های آنها، خاورمیانه را به منطقه ای ویران و جنگ زده، تبدیل کرده اند، محکوم می کنیم.
حزب ما در بیانیه ها و تحلیل های اخیر خود به توفان های مبارزاتی آتی اشاره کرده و از همه رفقا و احزاب برادر، خواسته است تا پرچم انترناسیونالیسم پرولتری را بر افراشته و در اتحاد و همبستگی فرصت را غنیمت شمرده و در جهت خدمت به آرمانهای والای توده های محروم و زحمتکش و تدارک برای انقلاب علیه کل نظام امپریالیستی و دولتهای مرتجع و نوکر صفت، دست بدست داده و کوشا باشند.
مبارزات ستیزه جویانه وسیع علیه نژادپرستی در سراسر آمریکا و سایر مبارزات توده ای در دیگر نقاط جهان، در میان شیوع ویروس کرونا و ویرانی اقتصادی ناشی از آن که بر بحران اقتصادی موجود نظام سرمایه داری را دوچندان افزوده، همه گی جنبه های مختلف و بخشی از مبارزه طبقاتی جهانی میباشد که در نهایت جهت کسب پیروزی میبایست توسط احزاب پرولتری توانایی هدایت گردند. در ایران و سایر کشورهای منطقه و جهان، اغلب این احزاب که دارای چنین کیفیتی باشند، موجود نیستند و یا در طی سالها تحت سرکوب شدید توسط طبقات حاکم با همدستی قدرتهای امپریالیستی، تضعیف شده اند. با این حال، همه ما باید دریابیم که این وضعیت تضعیف شده بیشتر ناشی از پیامدهای تسلط رویزیونیسم مدرن و اپورتونیسم در جنبشهای مبارزاتی بوده که از قدرت و توانایی فعلی پرولتاریای جهانی کاسته است. احیای سرمایه داری در روسیه در سال 1956 و سپس در اکتبر 1976 در چین، آسیب های قابل ملاحظه ای به جنبش کمونیستی بین المللی وارد کرده و گسترش رویزیونیسم مدرن در همه کشورها جنبشهای انقلابی را به فلج کشانده است. اما حقیقت امر این است که کلیه تضادهای ذاتی نظام امپریالیستی که در سال 1917 به انقلاب کبیر اکتبر و در سال 1949 به پیروزی انقلاب چین منجر شد و همچنین دیگر مبارزات رهایی بخش قرن بیستم را آفرید، امروز از هر زمان دیگر با شدت بیشتر و حادتر همچنان باقی ست.
احزاب حقیقی پرولتری که با پیوندهای عمیقی در درون طبقه کارگر پدیدار می شوند، در گلخانه ها یا به عنوان نهادهایی در تجرید یا در اینترنت شکل نمیگیرند. آنها تنها می توانند در گرما گرم مبارزات طبقه کارگر شکل بگیرند و با درگیری مستقیم در مبارزات روزمره و تزریق آخرین نظریه های انقلابی در پراتیک کارگران درگیر مبارزه طبقاتی، صیقل یافته، آبدیده شوند. حزب ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. بنیانگذاران حزب ما TKP-ML، به رهبری رفیق ابراهیم کیپاککایا، عمیقا از اعتصاب کارگران قهرمان و مبارز ترکیه در 15 تا 16 ژوئن 1970، الهام گرفته بودند. درگیری در این مبارزات عظیم، مبارزه ایدئولوژیک حادی را ببار آورد که به گسست قاطع از رویزیونیسم مدرن و به بنیانگذاری حزب ما در آوریل 1972، منجر شد. امسال ما با بزرگداشت پنجاهمین سالگرد این حرکت پر اهمیت کارگران در 1970، که نقطه عطفی در تاریخ مبارزات طبقاتی در ترکیه میباشد، را جشن گرفتیم. در طول این مدت تقریباً 5 دهه، حزب ما متحمل ضربات و خسارات بی شماری شده است. ما در مبارزه با طبقات حاکم و دولت فاشیستی متعلق بآنها در ترکیه، 4 دبیر اول (که شامل شهادت رفیق ابراهیم کیپاککایا در سال 1973 نیز میباشد) و کادرهای زیادی را از دست داده ایم. اما هر ضربه و عقب گرد همچنان زمینه ساز بازسازی ، ترقی و تشدید مبارزات ما بوده است.
حزب ما در آخرین کنگره خود، در ماه آوریل سال 2019، متاثر از حملات ممتد ارتجاعی علیه ما، دستگیری برخی از چهره های برجسته تشکیلات در آلمان در سال 2015 که انشعابی انحلال گرانه را نیز بدنبال خود داشت، ضمن به رسمیت شناختن اهمیت نقش و وظایف حزب در منطقه، بر تصمیم خود جهت افزایش عملی نقش انترناسیونالیستی خود در منطقه تأکید کرده و آمادگی خود را جهت ایجاد روابط در سراسر منطقه با نیروهای انقلابی و درگیر مبارزه از آن جمله کارگران، زنان، جوانان و اقلیت های ملی را اعلام داشت.
ما از همه رفقای خود و همچنین احزاب برادر می خواهیم و مجددا اعلام میکنیم که میبایست دست به دست داده وبا اتحاد و هم پارچگی این نیاز های حساس و مبرم را برآورده کنیم، هرگونه پشتیبانی خود را در جهت خدمت به مبارزات عادلانه مردم منطقه به انجام برسانیم و راه حل هایی جهت برطرف کردن مشکلات مشترک خود یافته و در جهت خدمت به مردم در مبارزات انقلابی و عادلانه خود برای رهایی از یوغ امپریالیسم و ارتجاع از هیچ کوششی فرو گذاری نکنیم.
سرمایه داری همانا گورکن های خود را آفریده است. فقط و فقط پرولتاریا و پیشاهنگ آن عهده دار این رسالت تاریخی است که بر محور پرچم خود مبارزات توده های تحت ستم را بسیج و رهبری کند و تلاشهای انقلابی در جهت خرد کن ماشین دولتی بورژوازی را هدایت کرده بدینوسیله سلطه امپریالیسم جهانی و کل ارتجاع را محو و نابود سازد.
برای طوفان های جدید انقلابی آماده شویم!
زنده باد انترناسیونالیسم پرولتری!
زنده باد مبارزات دموکراتیک و ضد امپریالیستی خلق های خاور میانه!
پیروز باد مبارزات نیروهای پرولتری انقلابی در افغانستان، ایران، عراق، کردستان، لبنان، فلسطین و ترکیه!
پیروز باد مبارزات کارگران مستقل نیشکر هفت تپه و سایر کارگران، در ایران!
مرگ بر نظام امپریالیسم جهانی و ارتجاع !
حزب کمونیست ترکیه – مارکسیست لنینیست
TKP-ML – دفتر امور بین المللی
اوت 2020
English language: https://www.tkpml.com/tkp-ml-international-bureau-solidarity-with-the-strike-of-the-haft-tappeh-sugar-workers/